Amaç:
Adeziv kapsülit tedavisinde konservatif tedavi genellikle baþarýlý sonuçlar verir ve steroid enjeksiyonu konservatif tedavi yöntemleri arasýnda sýklýkla tercih edilen etkili bir yöntemdir. Biz bu çalýþmada adeziv kapsülitli hastalarda eklem içi steroid uygulamasýný eklem dýþý (rotator intrval) steroid uygulamasý ile karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntem:
Çalýþma için etik kurul onayý alýndý. Ortopedi polikliniðinde adeziv kapsülit tanýsý konulan hastalar dahil edildi. Teþhis, fizik muayene ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRI) bulgularýyla doðrulandý. Biseps tendonlarýn uzun baþý için rotator manþetlerinde radyolojik yýrtýk bulgusu olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Daha önce adeziv kaspulit tanýsý ile tedavi edilen veya omuz eklemine herhangi bir enjeksiyon yapýlan hastalar çalýþmaya dahil edilmedi. Dahil edilen hasta grubu yaþ, cinsiyet, þikayet süresi, eþlik eden diyabet (DM) hastalýðý ve hastalýðýn klinik evresine göre iki gruba ayrýldý. Randomizasyon için poliklinikten alýnan bilgilere göre tabakalý randomizasyon uygulandý. Grup 1'deki hastalara USG rehberliðinde anterior ekstraartiküler steroid enjeksiyonu yapýlýrken, grup 2'deki hastalara USG rehberliðinde posterior artikülersteroid enjeksiyonu yapýldý. Tüm hastalara 1 mL triamsinolonasetonid (40 mg/mL) ve 1 mL prilokainhidroklorür (%2) kombinasyonu enjekte edildi. Hastalar ilk olarak enjeksiyondan önce deðerlendirildi, gruplara randomize edildi ve gruplara kör olan bir ortopedi cerrahý tarafýndan prospektif olarak takip edildi. Enjeksiyondan 1, 3 ve 6 hafta sonra aðrý (görsel analog skala skoru; VAS), fonksiyonel durum (Amerikan Omuz ve Dirsek Cerrahlarý skoru; ASES ve Kol, Omuz ve El Hýzlý Engellilik; Hýzlý DASH) ve aktif omuz eklem hareket açýklýðý (ROM) açýlarý için deðerlendirme yapýldý. Her ölçüm periyodu ve her grup için ortalamalar ve standart sapmalar not edildi. Gruplar arasýndaki her bir dönemdeki iyileþtirmeler ve ön enjeksiyon deðerleri arasýndaki farklar ve gruplar arasýndaki her bir takip dönemi Ficherexact testi, baðýmsýz örnekler t testleri ve Manova testi kullanýlarak analiz edildi. P < 0.05 anlamlý olarak kabul edildi.
Bulgular:
Çalýþmaya toplam 27 hasta alýndý, ancak 21 hasta ile takibe devam edildi. 2 hasta çalýþma dýþý býrakýlýrken (takiplere katýlmama, dýþ merkezde opere olma gibi nedenlerle), yakýn zamanda enjeksiyon yapýlan 4 hasta takip süresinin yetersiz kalmasýndan dolayý (takip süresi yeterli olmadýðý için) çalýþmaya alýnmadý. Çalýþma devam ettiði için 13 hastanýn (grup 1'de 5 hasta, grup 2'de 8 hasta) 6.hafta sonuçlarý alýndý. Tüm hastalar yaþ, cinsiyet, taraf, diyabet varlýðý, þikayetlerin süresi ve hastalýk evresi açýsýndan benzer özelliklere sahipti (P>0.05). Ýzlemde tüm gruplarýn enjeksiyon sonrasý fonksiyonel skor, aðrý skalasý ve ROM açýsýndan olumlu ilerleme kaydettiði gözlendi. Grup 1'deki hastalarýn tüm takip periyotlarýnda daha düþük aðrý skorlarý vardý, ancak bu fark anlamlý deðildi (P>0.05). Grup 2'de daha üstün olan 1. ve 3. haftalarda yapýlan dýþ rotasyon ölçümleri dýþýnda, ROM genellikle grup 1 hastalarda daha yüksek bulundu. ROM 'daki bu fark sadece abdüksiyon ve öne fleksiyon açýlarýnda grup 1 lehine anlamlýydý. Grup 1 hastalarýnda fonksiyonel deðerlendirme skorlarý (Quick DASH ve ASES) daha üstün bulunurken, bu fark sadece 6. haftadaki Quick DASH skorlarýnda anlamlýydý.
Sunuç:
Her iki tedavi de primer adheziv kapsüliti olan hastalarda etkiliydi. Bununla birlikte, anterior eklem dýþý enjeksiyon tekniði, primer adheziv kapsülitli hastalarda posterior eklem içi glenohumeral enjeksiyondan daha üstün fonksiyonel skorlar ve abduksiyon/ileri fleksiyon restorasyonu saðlamýþtýr. Verilerin konfirmasyonu için daha büyük bir örneklem büyüklüðü gereklidir.
Adeziv kapsülit, Ultrasonografi, Ýntraartiküler enjeksiyon, Omuz, Ekstraartiküler enjeksiyon
Anahtar Kelimeler: Adeziv kapsülit, Ultrasonografi, Ýntraartiküler enjeksiyon, Omuz, Ekstraartiküler enjeksiyon
|
