Giriþ: Kronik böbrek yetmezliði olan hastalarda, renal replasman tedavileri arasýnda, periton diyalizi önemli yer tutmaktadýr. Tüm kronik böbrek yetmezliði hastalarýnda olduðu gibi, periton diyalizi hastalarýnda da rezidüel renal fonksiyon oldukça fazla öneme sahiptir.
Bu çalýþmada periton diyalizi hastalarýnda, eritrosit daðýlým geniþliðinin, rezidüel renal fonksiyon kaybý üzerine etkisini incelemeyi amaçladýk.
Yöntemler: Kayseri Þehir Hastanesi periton diyalizi polikliniðinde, Ocak 2009 -Aralýk 2017 tarihleri arasýnda periton diyaliz tedavisi baþlanan 18 yaþ üstü ve 70 yaþ altý 211 hastanýn, baþlangýç bazal verileri retrospektif olarak tarandý. Analitik olarak Cox orantýsal hazard modelleri kullanýldý.
Bulgular: Hastalarýn ortalama yaþý (SD) 46.9 (8.6), erkek oraný %48.8 idi . Hastalarýn % 60.7 'de diabetes mellitus mevcut idi. Bazal sayýsal deðiþken olarak eritrosit daðýlým geniþliðinin, düzeltilmemiþ Cox modelinde, eritrosit daðýlým geniþliðinde, % 1’ lik (1 ünite) artýþ, % 28' lik rezidüel renal fonksiyon kaybý riski oluþturmakta olduðu bulundu (p=0.007). Tamamen düzeltilmiþ modelde, etkide zayýflama gözlenmekle beraber rezidüel renal fonksiyon kaybý riskinin sebat ettiði saptandý. Eritrosit daðýlým geniþliði medyan deðerine göre kategorize edilip analiz tekrarlandýðýnda tam düzeltilmiþ modelde HR 1.68 (%95 GA ,1.03-2.75) olarak bulundu. Kaplan-Meier ile sað kalým grafikleri çizdirildi ve long-rank testine göre de eritrosit daðýlým geniþliði deðeri medyandan yüksek olan hastalarda rezidüel renal fonksiyon kaybý ihtimali, düþük olan hastalara göre anlamlý olarak fazla olduðu görüldü (long-rank, p=0.016) .
Sonuç: Periton diyalizi hastalarýnda baþlangýç yüksek eritrosit daðýlým geniþliðine sahip olan hastalarýn, rezidüel renal fonksiyon kaybý açýsýndan daha yüksek riske sahip olduklarý görüldü. Eritrosit daðýlým geniþliði, rezidüel renal fonksiyon kaybýnýn tahmininde katkýsý olabilir.
Anahtar Kelimeler: periton diyalizi, eritrosit daðýlým geniþliði, reziduel renal fonksiyon
|
