AMAÇ: Çalışmamızda yenidoğanlarda polisitemi insidansını, risk faktörlerini, en sık eşlik eden semptomları ve laboratuar anormalliklerini tespit etmeyi ve tüm bu parametrelerin yatış süresine etkisini ve polisitemik yenidoğanların hematokrit paternlerini değerlendirmeyi amaçladık. YÖNTEM: Bu çalışmada Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi’ne (YDYBÜ) Aralık 2013 ile Aralık 2014 tarihleri arasında polisitemi nedeniyle yatırılan hastalar geriye dönük olarak değerlendirildi. BULGULAR: Çalışma süresince YDYBÜ’ne yatan 806 bebekten, çalışmaya 30’u (% 60) erkek ve 20’si (% 40) kız olmak üzere toplam 50 polisitemik yenidoğan dahil edildi. YDYBÜ’ne yatan bebeklerde polisitemi insidansı % 6,2 olarak belirlendi. Semptom olarak en sık sarılık (%40), 2.sıklıkta hipoglisemi (%34) ve 3.sıklıkta zayıf beslenme (%26) saptandı; diğer semptomlar sıklık sırasıyla letarji (%22), taşipne (%16), kusma (%14), siyanoz (%6) olarak belirlendi. Hiçbir hastada apne gözlenmedi. On üç hasta (%26) ise asemptomatikti. En sık risk faktörleri SGA, sarılık ve hipoglisemi olarak belirlendi. SONUÇ: YDYBÜ’de polisitemi insidansı sağlıklı yenidoğanlarda bildirilen insidansa göre yüksektir. Hematokrit değerleri ile tedavilerin ilişkisi incelendiğinde sıvı tedavisi alanların sıvı tedavisi almayanlara göre daha düşük yatış (1.saat) Hct (p<0.05), PET tedavisi alanların ise PET tedavisi almayanlara göre daha yüksek yatış (1.saat) Hct (p<0.001) ve daha düşük 24.saat Hct (p<0.05) değerlerine sahip olduğu gözlendi. Asemptomatik yenidoğanlarda da risk faktörlerine göre takipleri sırasında polisitemi araştırılmalıdır. Semptomatik ve asemptomatik polisiteminin geç prognozunu araştırmak amacıyla daha fazla çalışmalar yapılmalıdır. (Bu çalışma birinci sırada yer alan yazarın tıp da uzmanlık tezinden üretilmiştir.)
Anahtar Kelimeler: polisitemi, yenidoğan, hemotokrit, semptomlar, tedavi şekilleri
|
