Tip 2 Diabetes Mellitus (T2DM) yaş, cinsiyet, beslenme, obezite, azalmış fiziksel aktivite ve sirkadiyen ritm bozukluğuna bağlı uyku problemleri gibi yaşam tarzı değişikliklerinin neden olduğu ve dünyada prevalansı hızla artan kronik bir hastalıktır. Beslenme T2DM etiyolojisinde ve glisemik kontrolün sağlanmasında önemli bir rol oynamaktadır. Yaşam tarzı değişiklikleri, sağlıklı besin örüntüleri ve fiziksel aktivite düzeyleri glisemik kontrolü sağlayarak ve diyabetin önlenmesi veya tedavisi üzerinde faydalı etkilere sahiptir. Bu çalışma, Tip II Diabetes Mellitus hastalarda tıbbi beslenme tedavisinin besin alımına etkisini değerlendirilmesi amacıyla planlanmış ve yürütülmüştür. Araştırma dâhiliye polikliniğine başvuran ve diyetisyene tarafından değerlendirilen, yaşları 19-63 yıl arasında değişen tip 2 DM’li 49 hasta (19 erkek, 29 kadın) üzerinde gerçekleştirilmiştir. Anket formuyla hastaların beslenme alışkanlıklarına yönelik bilgiler sorgulanmıştır. Vücut ağırlığı (kg), yağsız vücut kütlesi (kg), vücut yağ oranı (%), vücut su oranı (%) Tanita BC 532 marka taşınabilir vücut analiz cihazı kullanılarak ölçülmüş-tür. Çalışmaya katılan guruplar arasında eğitim düzeyleri ve tanı alma durumları arasında anlamlı fark tespit edilmiştir (p<0,05). Bu çalışmaya katılanlarda hastalarda tıbbi beslenme tedavisi (TBT) öncesi ve sonrasında HbA1c ile LDL ve HDL arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur (p<0,05). Ayrıca AKŞ ile HGB ve LDL ile Total kolesterol arasında istatiksel olarak anlamlı ilişki saptanmıştır (p<0,05). Bununla birlikte TBT öncesi ve sonrası bireylerin enerji, makro ve mikro besin ögesi alımları incelendiğinde yağ, posa, A vitamini, E vitamini, B1 vitamini, riboflavin, B6 vitamini, folat, C vitamini, kalsiyum, potasyum, magnezyum ve demir dışındaki diğer besin öğelerinin alımında gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p>0,05). Katılımcı bireylerin protein, karbonhidrat, ÇDYA, posa, A vitamini, B1 vitamini, riboflavin, B6 vitamini, folat, C vitamini, kalsiyum, potasyum, kalsiyum, magnezyum demir ve çinko alımı TBT sonrasında ve öncesi döneme göre anlamlı olarak değişmiştir (p<0,05). Sonuç olarak T2DM’li bireylere uygulanan TBT besin alımını regüle ederek glisemik kontrolü sağlamada etkindir. Bu amaçla T2DM’li bireyler diyetisyen tarafından rutin aralıklar ile muayene edilmeli ve elde edilen biyokimyasal bulgular doğrultusunda uygulanan TBT bireye özgü revize edilmeli ve bu kontrollerin devamlılığı sağlanmalıdır. ORCID NO: 0000-0002-4096-6796
Anahtar Kelimeler: Tip 2 diyabet, HbA1c, Beslenme
|
